Van pure paardenkracht naar 450 power-pk’s

Zijinstromers

Ze werkten als boer, ober of leerkracht, maar gooiden het over een andere boeg: ze kozen voor een baan in het transport. In TON vertellen ze waarom ze zij-instromer werden.

Barbara Ridderhof is 52 jaar 🛞 woont in Hendrik-Ido-Ambacht 🛞 werkt sinds 5 jaar als chauffeur bij Euser, waar ze groente en fruit vervoert voor Bakker

Na jarenlang tussen de paarden te hebben gewerkt, vindt Barbara Ridderhof het tijd voor iets nieuws. Ze verruilt de manege voor de transportwereld en wordt chauffeur op een vrachtwagen. Daar heeft ze geen seconde spijt van. Terwijl ze groente en fruit door Nederland vervoert, geniet Barbara van de vrijheid. “De vrachtwagen is mijn eigen kantoor.”

Wat heb je hiervoor gedaan?

“Vijftien jaar lang werkte ik op een manege. Daar verzorgde ik paarden, onderhield stallen en gaf les. Ik ben gek op dieren en had het naar mijn zin. Toch kreeg ik steeds meer moeite met klanten. Ze hadden vaak een eigen mening over wat goed was voor hun paard. En dat botste. Bijvoorbeeld als ze vonden dat hun paard meer voer moest. Of als ik aangaf dat iemand te zwaar was om te rijden. Die conflicten werd ik zat. Ik werd er ongelukkig van en bedacht dat ik iets anders moest.”

Waarom de switch naar het transport?

“Ik wist dat op kantoor zitten niks voor mij is. Ik wil in beweging blijven. Toen zag ik een lesvrachtwagen langs de manege rijden. Dat bracht me op het idee om te informeren naar de mogelijkheden. Autorijden vond ik altijd al geweldig. Dat heb ik van mijn vader: die was vrachtwagenchauffeur en jarenlang touringcarchauffeur. Op aanraden van de rijschool ging ik naar de instapdag van Euser. Ik was meteen enthousiast.”

Hoe bevalt je nieuwe loopbaan?

“Ik heb het hartstikke naar m’n zin. Ik geniet van de vrijheid. ’s Ochtends begin ik gezellig met collega’s op kantoor en daarna is de vrachtwagen mijn eigen kantoor. Sinds 2021 rijd ik voor Bakker en vervoer ik groente en fruit naar distributiecentra. Ik ben vegetariër, hoe mooi wil je het hebben? Ik rijd ’s nachts. Dat is ideaal voor mij, want ik slaap toch niet veel. ‘Stoer hoor, een vrouw achter het stuur’, zeggen mensen weleens. Dan denk ik aan hoe ik jonge paarden trainde tot ze goed te berijden waren. Dát is pas stoer. Nadelen kan ik eigenlijk niet bedenken. Ik heb mijn baan gevonden, dit blijf ik doen tot aan mijn pensioen.”