Boerin, chauffeur én moeder

coverstory

Anne ten Dolle-Zemmelink 👩‍🍼 is 27 jaar 👩‍🍼 woont in Winterswijk Meddo samen met haar partner Roy (32)
en zoontje Rowan van een halfjaar 🚚 is 7 jaar chauffeur 🚚 rijdt voor Boermarke in Enschede 🐄 is boerin op een melkveebedrijf

Twee dagen per week rijdt Anne ten Dolle-Zemmelink op de vrachtwagen. De andere dagen helpt ze mee in het melkveebedrijf van haar partner en schoonmoeder. Anne houdt van de afwisseling. Ze is boerin, maar straalt als ze achter het stuur van de vrachtwagen kruipt.

“Ik ben opgegroeid op een boerderij”, vertelt Anne. “Mijn vader is melkveehouder in het Gelderse Hengelo. Mijn oudere broer zit in de maatschap met hem en met mijn moeder. Toen ik elf was, ging ik al mee met de RMO-melkwagen (Rijdende Melk Ontvangst). Ik wilde zien waar de melk heen ging: ik ben een heel nieuwsgierig meisje. Op mijn achttiende, bij het halen van mijn B-rijbewijs, zei mijn vader: ‘Als je ooit vrachtwagenchauffeur wilt worden, dan kan dat gewoon.’ Ik denk dat hij het wel bij me vond passen. Toch ging ik melkveehouderij studeren. Ik wilde boerin worden en gaan werken met jongvee.”

Tóch op de auto
“Toen ik niveau twee op het agrarisch opleidingscentrum had gehaald, ging ik twijfelen. ‘Wil ik wel verder op de boerderij?’ In die tijd kreeg ik via Facebook een vriendschapsverzoek van de eigenaar van een verkeersschool in Doetinchem. Ineens dacht ik: ‘Ik ga tóch op de auto’. Begin 2018 haalde ik mijn rijbewijs voor de bakwagen en een halfjaar later het CE-rijbewijs.”

Met melk gereden
“Voor Brutra Logistiek in Doetinchem heb ik een tijd fulltime gereden. Maar op den duur werd ik zó moe. Je maakt heel lange dagen, het werd te zwaar voor me. En toen mijn moeder een hartstilstand kreeg, besloot ik daarom een paar dagen per week te gaan rijden en de andere dagen thuis te zijn bij mijn ouders. Ik heb ook nog bij Remie Transport Huissen meerdaagse ritten op het buitenland gereden. En voor TGG Lochem reed ik met melk van Friesland Campina tussen de fabrieken.

Maar toen kreeg ik een trombosebeen en werd mijn contract helaas niet verlengd. De oorzaak van de trombose was de pil. Ik kreeg steunkousen, die ik nu nog steeds draag. Ik mag ze uitlaten, maar durf dat nog niet zo goed. Gelukkig heb ik geen pijn meer, maar als ik te lang zit, worden mijn benen weer dikker.”

Liever niet thuiszitten
“Ondertussen leerde ik Roy kennen via Facebook. Het voelde meteen goed. We zeggen wel eens tegen elkaar: ‘Hadden we elkaar maar tien jaar eerder ontmoet’. Ik ben met hem gaan samenwonen hier op de boerderij van zijn ouders. Vorig jaar raakte ik zwanger van Rowan en ben ik driekwart jaar thuis geweest. Dat was niet makkelijk voor me. Ik vind het niet fijn om thuis te zitten: ik wil af en toe van het erf af. Ik houd van het contact met andere mensen.”

Partner Roy: “Ze moet doen wat ze leuk vindt. Je hebt ook genoeg jonge vrouwen die op kantoor werken en daardoor niet thuis zijn.”

Maaien, schudden en harken
Anne vindt het dan ook heerlijk om op de vrachtwagen te rijden. “Het geeft me een gevoel van vrijheid. Lekker afstanden rijden. De zelfstandigheid, de rust in de cabine, ik vind het heerlijk. Sinds een paar maanden rijd ik voor Boermarke twee dagen per week met zuivelproducten door het hele land. Rowan gaat twee dagen per week naar een gastouder en is één dag bij mijn schoonmoeder.

Op dinsdag heb ik meestal lekker een dag voor mezelf. De andere dagen help ik op de boerderij. Roy en zijn moeder hebben tweehonderd koeien. Ze hebben vier melkrobots. Ik voer de jongste kalfjes en help in de zomermaanden met maaien, schudden en harken. Werk op de tractor gaat me goed af.”

Mee op de tractor
Voor de foto’s bij dit artikel stuurt Anne haar trekker met oplegger het erf op. De combinatie verschijnt voor het eerst op het erf van melkveebedrijf Ten Dolle. Anne rijdt achteruit tussen de stallen van het melkvee. Partner Roy met zoontje Rowan op de arm en schoonmoeder Anja kijken toe. Ze zien dat Anne helemaal op haar plek is in de vrachtwagen.

Rowan is nog niet mee geweest in de vrachtwagen, vertelt Anne. “Wel had ik ‘m als baby van twee of drie weken in de draagzak bij me terwijl ik bij Roy op de bijrijdersstoel zat op de tractor. Als hij kan zitten straks, kan hij mooi met mij mee op de trekker. Het twee dagen rijden per week wil ik aanhouden. Stel dat er meer kinderen komen, dan kan het nog veranderen. Maar voorlopig nog niet.”

Anne op de cover van TON Magazine 119: